Van kwetsbaar naar krachtig

De 6e Crazywise Conferentie; al 5 jaren laten we ons geluid horen of zoals op ons what’s app-profiel staat:
“Out of your vulnerabilities will come your strength”
Sigmund Freud

Niet de heftige emoties en gevoelens dempen, maar leren er meesterschap over te verkrijgen. In verbinding staan met je grootsheid en de hele kosmos, brengt ook je ergste angsten naar de oppervlakte. Dit is niet erg; het is een kans om te leren hiermee om te gaan. Angst is tenslotte alleen lichamelijke sensaties als je met je aandacht bij je lichaam kunt zijn en niet bij alle illusies die je hoofd creëert. Niet meer één worden met je gevoelens, maar er naar kunnen kijken. Dit vergt oefening en herinnerd worden en een heel veilige omgeving, waarbij er vertrouwen is in het proces. Helpend is hierbij bewuste mensen om je heen die ook door dergelijke processen zijn gegaan; niet zelf in de angst schieten is cruciaal. Vanuit angst komt nooit mooi, helpend gedrag of dit nu bij degene is die aan de psychose lijdt of bij degene die begeleidt. Wanneer vertrouwen wordt ervaren, kunnen mensen ontspannen in hun ervaringen. Ook positieve feedback erop draagt bij aan het erkennen van je gaven. Vergroot vertrouwen maakt ook dat mensen de ervaringen anders kunnen labelen en er mogelijk ook hun voordeel mee kunnen doen in deze maatschappij. Hierin zijn erkenning en vertrouwen geven belangrijke factoren, evenals het geven van rijpingstijd. Het ‘wakker worden’ is een intens proces, waarin je van de hemel (het ervaren van je eigen grootsheid) weer in de hel (het verstrikt raken in je schaduwzijden) kunt belanden. Met je eigen hernieuwde zicht kun je je schaduwzijden accepteren en transformeren in je kracht. Dit is een veel langer proces en nodig om je volle kracht en potentie te kunnen hervinden.
Dit jaar wat gaat over ‘Healing Communities’ en sluit helemaal aan bij dit proces. Het lijkt hard nodig dat mensen die nu nog lijden aan psychoses, gezien worden in wat er gaande is. Op deze manier wordt ook erkent wat er op dat moment nodig is. Tevens zijn er best al wat mensen die hun eigen weg hebben gevonden naar vertrouwen en zichzelf en zodoende weer andere mensen kunnen bijstaan. Op deze manier kunnen plekken gecreëerd worden waar mensen op een andere manier begeleidt kunnen worden dan door demping mbv medicatie. Mensen begeleiden door hun heftigste angsten vergt bereidheid om alles te willen voelen bij degene die er aan lijdt en stevigheid en veel ‘vertrouwen in het proces’ bij de begeleider. Daarnaast is kennis in hoe mensen te begeleiden hierin van belang.
De rijpingstijd zou idealiter in een ‘Healing Community’ plaats kunnen vinden tussen mensen die kiezen te leven vanuit hun hart, op basis van zuiverheid en vertrouwen. Wanneer dit samenleven op een gelijkwaardige manier gebeurt kunnen mensen hun verdedigingsmechanismen laten vallen en leren vertrouwen op wie ze werkelijk zijn. In een maatschappij die doortrokken is van angsten en onzuiverheden is dit voor deze, vaak heel gevoelige, medemensen vaak een te grote opgave. Een andere stabiliserende factor die zuiverheid brengt is de natuur, wat dan ook zeer aan te raden is mbt de locatie van de ‘Healing Community’
Wanneer deze gevoelige medemensen met extra gaven, gaan staan in hun eigen grootsheid kunnen zij werkelijk van hun kwetsbaarheid hun grootste kracht maken en mogelijk richtingaanwijzers worden voor een mooie, nieuwe aarde.
Anna Afman
Tijdens deze 6e Crazywise conferentie is hier volop aandacht voor. Tevens zijn er mensen, als Ole Andreas, die reeds zeer essentiële stappen gezet hebben in de praktijk. En voor de liefhebbers gaan we de dag na de conferentie door op hoe we verdere essentiële stappen in de praktijk kunnen vormgeven. Zowel in de bestaande centra, als in nieuwe initiatieven. Praat en denk mee. We horen op dit forum al graag jouw ideeën hierover!

Corona: alles wat je ziet en ervaart, vertelt iets over jou

Je leeft je eigen overtuigingen, je creëert je eigen perceptie/wereldbeeld. Wat ik nu ga vertellen is dan ook mijn waarheid. Mijn waarheid heeft zich in de afgelopen 7/8 jaren veranderd in een waarheid die me meer helpt en ondersteunt, die is gebaseerd op liefde en vertrouwen.

Oktober 2012 werd ik wakker. Ik leefde voor een zeer groot percentage door de ogen van anderen, was daardoor wat ik dacht dat zij van mij dachten. Dit maakte mij zeer gevoelig voor de oordelen van anderen. En ik was twenty-four bezig om te leven naar de verwachtingen en verplichtingen van anderen. Doordat ik niet wist hoe ik mijn energieveld dichter bij me kon houden, stond het altijd zeer open en kreeg ik alles van iedereen binnen. Geen wonder dat ik zo bezig was mijn omgeving het naar de zin te maken. Niet dat dit goed lukte (hoe kan ik weten wat voor een ander prettig is; ik was me met andermans zaken aan het bemoeien), waardoor er juist veel boosheid was. Hierdoor verkrampte ik weer en deed ik helemaal niets, wat ook weer weerstand opriep. Doordat ik mezelf niet vertrouwde, trok ik mensen aan met wantrouwen; ik geloofde hen: “Jij doet het niet goed.”
Doordat een door mij zeer geliefde collega mij door haar wantrouwen (zij verdacht mij ervan dat ik haar geld wilde ontnemen) als een monster ging zien en ik kapot ging van verdriet, veranderde alles.
Dit kapot gaan was nodig. In deze tijd deed ik een ‘intensive’ weekend bij Brandon Bays (de helende reis – de weg naar binnen dwars door alle emotionele lagen; Ik ben vervolgens 1,5 jaar bij haar in opleiding geweest) en een verdiepingsweekend Mindfulness bij Coen Völker. Ik had zeer diepgaande ervaringen in mijzelf, voelde dat ik met alles verbonden was en kwam terecht bij die plek van “vertrouwen” in mezelf. Er kwam een ongelooflijke rust in mij. En alle oude overtuigingen spatten de daaropvolgende weken uit elkaar. Het was alsof ik alles, ook de hele samenleving, met een chirurgisch oog kon doorzien. Wat klopte en wat niet.
Daaropvolgend kwamen de wellicht zwaarste 7 jaren van mijn leven. De gevoeligheid van het oordeel van anderen was zeker niet opslag weg en ook mijn gewoonte om alles buiten mezelf te zoeken. En dan gaat het in mijn geval zeker om de liefde.
Ik zat, door voorvallen waarin ik veroordeeld werd (of als ik hoorde dat mensen kwaad over mijn spraken), in hevige angst (angst voor buitensluiting). Ik heb meerdere malen in dergelijke situaties het uitgeschreeuwd, trekkend aan mijn haren “ik wil dood”. Wellicht niet gek dat mijn toenmalige echtgenoot mij naar een psychiater wilde hebben. Ik wilde dit niet omdat ik aldoor op de achtergrond wist dat dit allemaal bij mijn veranderingsproces hoorde.
De uitwerking van het lichaam komt altijd later, wanneer er meer rust is “de stress komt er uit”. Ik kreeg een dubbele nekhernia met zeer heftige uitstralende zenuwpijn in mijn linker arm. De neuroloog wilde mij laten opereren en 2 kunsttussenwervelschijven er in zetten. Ik, inmiddels overtuigd dat het lichaam laat zien waar ik op bewust niveau nog niet altijd bij kan, wilde deze alarmbel niet negeren.
Met behulp van Ayahuasca (plantmedicijn uit Zuid Amerika, ik ben het medicijn vanuit de grond van mijn hart dankbaar) kon ik helder zien wat ik te doen had.
En waarom had ik dat medicijn daarvoor nodig?
Om in deze maatschappij te functioneren was ik vooral door mijn hoofd gaan leven, door te voelen (in mijn lichaam te zijn), voelde ik wat allemaal niet klopte en tevens kwamen heftige emoties van anderen hard bij mijn binnen, dan werd ik overweldigd en kon ik niet functioneren. Ook had ik een sterk ego ontwikkelt (betweter). Ayahuasca hielp me om me op de drempel te zetten óf ik hield vast aan mijn grote ego “ik kan het allemaal wel dragen” óf ik gaf me over aan wat het leven eigenlijk met me wilde. Ik zette de stap, kwam overeind en gaf me over (ook letterlijk). Daarna kreeg ik te zien waardoor ik zoveel zwaarte op mijn nek nam; ik was teveel in omgevingen die niet goed voor mij waren (te veel stress, oordelen en boosheid) en dat betekende ook dat ik te veel bij mensen was die niet goed voor mij waren. Er volgde een zeer zware tijd en moest dwars door de pijn en het verdriet om dierbaren te moeten loslaten omwille van de liefde voor mezelf. Inmiddels weet ik ook dat elke stap die ik zet uit liefde voor mezelf, ook liefdevol is naar de mensen om me heen (al wordt dat lang niet altijd zo (direct) ervaren) en voor het grotere geheel.
Dit proces van onthechting in mezelf maakte dat de dubbele nekhernia spontaan, zonder ingrepen van buitenaf, verdween.

In de liefde volgde nog een lang proces om de onvoorwaardelijke liefde naar mezelf in mezelf te vinden. Er volgden mooie verbindingen met anderen, die weer steeds zwakke plekken in mij triggerden. Toen mijn zelfliefde verder ontwikkelde kon ik zien dat mijn toenmalige partner en ik niet verder kwamen als we bij elkaar bleven; we strooiden te veel zout in elkaars wonden. Wel ben ik zo lang gebleven, zodat ik door had wat bij hem hoorde en wat bij mezelf en ik steeds terug kon, omdat het mijn keuze was, naar de liefde en verbinding. Ik moet ook erkennen dat ik een rol zou moeten spelen omdat ik hem niet meer als mijn geliefde ervaarde. Hoewel ik steeds van hem ben blijven houden, tot op de dag van vandaag.
Nu ervaarde ik dat ik mijn eigen geliefde was geworden; ik had daarvoor niemand meer nodig. En ja, alles wat je in jezelf vindt weerspiegelt de buitenwereld. Acht maanden heb ik mogen genieten van een zeer grote liefde; dit was hoe liefde voor mijn gevoel bedoeld was. Alleen maar openheid, vertrouwen, liefde en vrijheid. Toen overleed hij en na deze ervaring kon ik pas echt toegroeien naar die plek van onvoorwaardelijke liefde in mezelf, zodat ik niets of niemand meer buiten mezelf nodig heb.
Ook Ayahuasca heeft me weer op drempels gezet, voorbij dat sterke hoofd van mij, zodat ik me over kon geven aan wat het leven van mijn wilde. Dit proces is zich overigens nog steeds aan het ontvouwen of om het anders te zeggen ik ben nog steeds aan het “rijpen”. Het helpt altijd om in dit rijpingsproces dat wat je wilt ontwikkelen eerst buiten jezelf te ervaren, zodat je het in jezelf kan herinneren. Zo ervaar ik op dit moment ook onvoorwaardelijke liefde buiten mezelf.
Wat heeft dit nu allemaal te maken met Corona?
Ik ervaar dat veel mensen, net als ik deed, in de huidige wereld van buiten naar binnen leven; verwijdert zijn geraakt van hun diepste verlangen, verwijdert zijn geraakt van hun eigen kernkwaliteiten, verwijdert van hun kern die liefde en vertrouwen is en verwijdert van moeder aarde die altijd voor ons zorgt en ons ook de weg kan wijzen als we ervoor open staan. We hebben angsten dat we niet goed genoeg zijn, tekorten zullen ervaren, geen liefde waard zijn, ziek zullen worden en dat we dood zullen gaan. En zoals ik al zei leven we onze eigen overtuigingen, dus dat is de werkelijkheid die onbewust gecreëerd wordt.
We houden zo vast aan wat autoriteiten buiten ons vertellen; media, politici, onze baas enz. Maar is dat onze eigen waarheid? Het is de waarheid, de perceptie van anderen. Zij die het denken te weten voor ons; mensen met sterke ego’s (goedbedoelde betweters). En ja, die herken ik nu wel.
Het wordt tijd dat we weer op onze eigen waarheid durven vertrouwen en onze eigen waarheid zit diep van binnen, onder al die emotionele lagen van angst, onzekerheid, twijfel, radeloosheid, wanhoop, boosheid en verdriet. Daaronder zit jouw kern en naar mijn overtuiging is die bij een ieder vol van liefde, vertrouwen, levensvreugde, veiligheid, geborgenheid, schoonheid enz.
Waarom worden er nu zoveel mensen ziek?
We weten met z’n allen dat er verandering nodig is, we kunnen anders, liefdevoller omgaan met de wereld en elkaar. En daar alles verbonden is met elkaar, is het nu ook de tijd dat de trillingsenergie op de aarde stijgt, waardoor alles wat we niet zijn, al onze schaduwen (angst), aan de oppervlakte komen. Mooi gezegd: ”de aarde zit in haar barensweeën van een nieuwe tijd”. Dit gaat gepaard met pijn en moeite en zo ook bij ons.
Het ernstige “corona”-beeld gaat gepaard met hevige longontsteking. Lezend ik het boek van Christiane Beerlandt ( De sleutel tot zelfbevrijding – encyclopedie van de psychosomatiek) staan de longen voor “in alle vrijheid je natuur beleven” en “Woorden zijn slechts woorden, de inhoud telt. Met verenigde krachten creëren wij een nieuwe aarde met als richtsnoer eeuwig leven, niet de dood. Het hart zal zijn gevangenschap doorbreken. Neem je schuit en vaar op eigen krachten daar waar jouw Levende Zelf dat Wil.”
En bij longontsteking staat: “Je zoekt houvast buiten jezelf in plaats van je zelf in het centrum te plaatsen. Datgene waar je je leven mee ‘vult’, komt je zo onecht over of zinloos, je zou het wel uitspuwen! Te streng, te hard zijn voor jezelf, soms door schuldgevoel veroorzaakt: als ik niet ganse dagen mezelf afbeul in werk, of dit of dat doe… dan ben ik een slecht mens. Je volgt allesbehalve je eigen verlangens; je bent niet trouw aan je natuur. Het lichaam wreekt deze situatie.”
Het viel mij al op dat bij veel overleden mensen geschreven stond: hij/zijn stond altijd voor iedereen klaar. Dit kan ongezond zijn als dit ten koste gaat van jezelf, dan is het zelfopoffering. Bovendien maakt het de ander juist zwakker in plaats van sterker als je altijd maar geholpen wordt.
Het is nu de tijd dat je je eigen licht mag laten schijnen, jezelf als centrum mag gaan zien. Dit wil niet zeggen dat je een ander nooit mag helpen als de ander om hulp vraagt. Kijk wel wat de ander werkelijk nodig heeft; aanmoediging en support of praktische hulp omdat hij of zij dit echt niet alleen kan. We komen ook veel verder en kunnen veel meer creëren als we het samen doen; dan is het gebaseerd op gelijkwaardigheid en geeft het aan beide kanten vreugde. Er worden tevens veel mooiere dingen gecreëerd als een ieder vanuit het hart creëert, waar vertrouwen en liefde heersen. Er worden hele andere dingen gecreëerd als mensen iets doen omdat ze angst hebben op tekort of omdat ze denken dat anderen het willen en anders niet goed zijn.

Hoe moet het dan met de huur en alles wat ik te betalen heb?
Dat is overgave aan het leven en dat werkt als er vertrouwen is. Als jij je hart gaat volgen dan is het net of alles zich samenspant om jou te ondersteunen op die weg. Vertrouwen, de weg van het hart volgen, biedt geen zekerheid. Het is springen in het diepe, controleverlies om uiteindelijk te ervaren dat je gedragen wordt. Mooi gezegd: “moeder aarde voedt je en zorgt voor je”. En sta open voor alle manieren, want het is meestal niet hoe je het zou verwachten. Als voorbeeld: ik woonde met mijn partner en drie dochters in een groot huis in een natuurgebied met meer dan 2500,00 euro vaste lasten in de maand. Er trok al een jaar een huisje aan mij. Ik heb gebeld met de eigenaar, die er zelf haast nooit was. Ik volgde mijn hart en woon daar nu al ruim 2 jaar in een bos aan een rivier en betaal 105,00 euro per maand (klein detail: de eigenaar bleek later mijn grote liefde).
Vele mensen hebben de afgelopen decennia en wellicht millennia, vaak onbewust, op angst geleefd en niet vanuit hun essentie en hartsverlangen, vanuit liefde en vertrouwen.
Deze tijd roept op dat wel te gaan doen. Mogelijk gaat het ziek worden van mensen nog lang duren. Ik weet niet wat er voor nodig is om een ieder wakker te schudden om de aarde door haar barensweeën te helpen. Dit staat gelijk aan onze eigen barensweeën om te komen tot de verandering in onszelf en ja, dit gaat meestal gepaard met het doorvoelen van onze angsten, pijn en verdriet. Erbij kunnen blijven, het niet weg willen hebben (“Duik in je weeën, hoe oncomfortabel ook). En… laten we elkaar hierbij helpen en ondersteunen. Ik had het ook niet gekund zonder goede helpers/gidsen om mij heen. In ieder geval helpen de opgelegde maatregelen wel om naar binnen te gaan en te voelen. In mijn overtuiging is chaos erg ongemakkelijk én nodig om vernieuwing te krijgen.
En ja, je kunt ook binnen in huis nog steeds voor jezelf weglopen door bijvoorbeeld het kijken van veel films e.d., oftewel nog steeds van buiten naar binnen leven. De keus blijft aan jou. Moeder aarde zet je op de drempel, geeft je de ruimte en de mogelijkheid; het is aan jou of je de stap zet.
Heel hoopvol zijn alle mooie ontwikkelingen en initiatieven vanuit liefde en samen die je al ziet ontstaan. Allemaal lichtpuntjes. Hierdoor wordt ook het donker zichtbaar, maar dat is niet erg. Het is wat jij er mee doet.
Om weer helemaal vanuit je essentie te leven, vanuit liefde en vertrouwen, is niet voor iedereen een makkelijke weg. Naar mijn idee zit de ggz vol met heel gevoelige mensen, die in potentie grote gaven/kwaliteiten hebben en vaak dingen kunnen zien of horen die wij niet kunnen zien of horen. Naar mijn overtuiging kunnen zij hier pas waardevolle dingen mee doen, als hun ervaringen gebaseerd worden op vertrouwen en liefde. Dan verandert de perceptie ervan en dus ook hun gedrag. Nu raken zij in de war en worden soms zelfs ‘gek’ van alle onzuiverheden en angsten om zich heen ook door wat er naar boven komt uit hun eigen systeem. Naar mijn idee zou het hen en vele anderen, die deze weg willen gaan, helpen om een poosje omringt te worden door mensen die deze weg al zijn gegaan of die altijd al vanuit hun essentie leven. En dan nog het liefst in de natuur, die kalmeert en harmoniseert. Ik ben dan ook een groot voorstander van Healing Communities en ben er ook mee bezig deze op te starten. Ik ben het vorige winter al gaan doen, waar ik woon en ervaar toch dat het belangrijk is dat een ieder zijn eigen ruimte heeft (voel je je geroepen dit te supporten? – wij missen nog de financiële middelen. Ik heb inmiddels wel een aantal geschikte mensen om mijn heen, die deze weg zijn gegaan – stuur me dat een pb-tje). Het is mijn overtuiging dat deze mensen die nu in de ggz zitten, wanneer zij vanuit hun eigen essentie leven veel kunnen betekenen in het ons gidsen naar een nieuwe samenleving. En… uiteindelijk zit er in ieder van ons een healer, zodra we onze eigen wonden geheeld hebben, met ieder z’n eigen kwaliteit.
Nogmaals dit is mijn waarheid. Je leeft je eigen overtuigingen, je creëert je eigen perceptie/wereldbeeld. Her is een keuze om dat te doen op basis van angst of om de weg te vinden naar jouw eigen basis van liefde en vertrouwen; je eigen goddelijke kern. (Voor de religieuzen onder ons: dat is naar mijn idee ‘naar het evenbeeld van God leven’).
Laten de beelden van naar adem snakkende mensen ons wakker schudden. Laten we elkaar wakker schudden en begeleiden op die weg naar leven vanuit vertrouwen, waar geen angst is voor tekort, ziekte of dood. Alleen maar overgave aan het leven.
En in tussentijd hoop ik dat de lijdende mensen veel liefde mogen ontvangen van mensen die liefde zijn, dan gaat het niet ten koste van hunzelf. En mogelijk wordt menigeen herinnert aan de liefde in hem- of haarzelf, wat herstel zeker zal bevorderen.

In het hart van onze grootste angst, ligt ons diepste verlangen

Ik had de angst niet goed genoeg te zijn, in de ogen van anderen veroordeeld te worden, niet veilig te zijn, niet waardevol/interessant genoeg te zijn om liefde waardig te zijn en de angst buitengesloten te worden.
En dan dat verlangen om met mensen in verbinding te leven, het leven en de activiteiten samen te delen. Dat er liefde mag stromen tussen een ieder in de vorm die past.
Wat ging ik doen?
Doen zoals wat ik dacht dat gewaardeerd werd, aan verwachtingen/verplichtingen voldoen. Leven door de ogen van anderen.
Wat gebeurde er?
Ik verloor mezelf, werd onzichtbaar, kreeg veel negatieve feedback, onbegrip. Ik trok me steeds verder terug. Uiteindelijk achterin het bos waar ik woonde, weg van de meeste mensen, vind ik mezelf stukje bij beetje terug. Ook de jaartraining bij Brandon Bays (‘de helende reis’) heeft me de weg naar binnen in mezelf gewezen, als ook de jaartraining bij Sifra Nooter (‘de magie van de vrouwelijke seksualiteit’)
Ik moest door mijn grootste angst heen om veroordeeld te worden als ik mijzelf ging leven, wat niet was zoals de meeste mensen om mij heen leefden. Ik wist dat ik dan niet meer iedereen comfortabel kon laten voelen. Ik zou met het leven van mijn vrijheid, angst bij anderen triggeren.
En ja, dat gebeurde. Ik werd veroordeeld door mijn partner, mijn familie, ik werd aangeklaagd en gedwongen tot een vaststellingscontract door een verzinsel van een cliënt, die in loyaliteitsconflict met zijn moeder kwam en ik kreeg “veilig thuis” bij mij over de vloer, door uit zijn verband getrokken verhalen van dorpsbewoners.
Al deze gebeurtenissen hebben ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk steviger in mijzelf kwam te staan omdat ik ervoor koos dwars door de angst te gaan om veroordeeld te worden. Ik ervaarde dat ik altijd kon schuilen bij mezelf. Ik kan mezelf vertrouwen; ik weet wat mijn waarheid is, mijn normen en waarden. Beging ik af en toe ‘fouten’ op dit pad? Ja, ik was niet in een klap zuiver. Kon ik mezelf weer vergeven en verantwoordelijkheid nemen? Ja, dat kon ik omdat ik steeds zachter en liefdevoller naar mezelf kon zijn.
Wat ook nodig was, was mijn gehechtheid los laten. Waar en met wie? Dat was voor mij een heel moeilijke stap als trotse leeuw met een ego wat mij behoorlijk in de weg stond. Dat trotse ego zorgde uiteindelijk voor nog een heleboel lijden. Ik moest leren mijn hoofd te buigen voor mijn hart. Echt nog liefdevoller en zachter naar mezelf te worden. Zorgen dat ik alleen met mezelf te maken had, zodat ik niks meer buiten mezelf kon leggen. Alles wat ik nog niet onder ogen kan zien van mezelf projecteerde ik keihard (onbewust) op mijn omgeving. Zo verweet ik mijn partner dat hij mij niet vertrouwde. In feite had ik grote moeite mezelf te vertrouwen.
En ja, vaak hebben we ook eerst een omgeving/personen nodig die sterk die eigenschappen heeft die we in onszelf mogen herinneren. Het vergt een zeker bewustzijn om voor deze omgevingen te kiezen; je hebt dan dus al weer contact met deze eigenschappen in jezelf. Je ziet het al, anders kun je ook niet voor een dergelijke omgeving/mensen kiezen. Zij kunnen het wel ‘helpen’ (ze hoeven niets te doen) versterken/bekrachtigen in jou. En…het vergt moed om deze stappen te kunnen zetten. En ja, gelukkig ben ik daar mee gezegend. En natuurlijk kunnen we als we minder moed hebben en we weten dat van onszelf, mensen zien met veel moed en ze vragen je te supporten op jouw pad, zodat jij de moed in jezelf weer kan herinneren.
Een pittige weg, steeds door angsten heen gaan. De weg van de (illusionaire) angst, is wel de weg van de meeste groei en de weg uit het lijden, zodat je verlangen zich kan openbaren. Je verlangen ligt besloten in jezelf, leef je ware zelf in het hier en nu en je zal dat wat je verlangt in jezelf ervaren.
Wat is mijn kijk op de huidige angst voor tekorten, ziekte en dood?
Dezelfde, door je angst druk je dat waarnaar je verlangt weg. Door de angst heen aan de andere kant, zal je in rust, kalmte en n overgave met het leven kunnen zijn of, als het je tijd is, in overgave dood kunnen gaan. Het is een illusie dat we alles kunnen controleren. En als we er vanuit gaan dat het leven in feite het beste voor je wil en dat alles in het leven er is om je verder te helpen, dan kan je ook ziekte leren omarmen. Wanneer er geen weerstand meer is in wat er is, dan kunnen we leren kijken wat elke situatie/gebeurtenis ons te vertellen heeft om verder te komen met onszelf, om een einde te maken aan ons lijden. Ik ben anders gaan kijken naar ziekte (in ik ben lang niet de enige), wat wil het mij vertellen? Wat kan ik in mijn bewustzijn van nu nog niet zien? Mijn ervaring is dat als ik de boodschap kan zien en integreren in mijn bewustzijn dat de ziekte/aandoening verdwijnt. Ik geloof dat een vitaal, stromend en liefdevol lichaam immuun is voor ziektes en aandoeningen.
Ik zou daarom een ieder willen aanmoedigen om door zijn of haar angsten heen te gaan (ze werkelijk helemaal te doorvoelen) om zo je grootste verlangens te kunnen gaan leven/ ze in jezelf te ervaren.
Hoe doe je dat door angsten heen gaan?
Voelen, voelen, voelen en erbij blijven. De angst niet weg willen, maar er met liefde, acceptatie en aandacht bij blijven en je er steeds dieper in openen om zodoende bij rust, kalmte, vertrouwen, liefde en levensvreugde uit te komen.
Kunnen we dit allemaal zelf?
In principe wel én… het is niet erg om daar een gids bij te vragen, want we zijn het ontleerd (zo trilt een hert instinctief haar angst er uit). Dat heb ik zelf ook nodig gehad. Je mind, je ego, is heel slim om steeds er van weg te gaan. Je te laten afleiden. En vaak zijn er trucjes voor nodig om de slimme mind om de tuin te leiden.
We zijn hier om elkaar te helpen (herinneren). Laten we onze angsten niet langer verbloemen, er voor vluchten, maar ze zien. Het is onze doorgang naar bevrijding, naar het leven dat we verlangen.
En ja, als ik een gids daarin voor je kan zijn, dan met alle liefde. Het is zo mooi om elkaar daarin de weg te wijzen en samen een mooiere wereld te creëren. En ja, die begint bij jezelf én we hoeven niet alles alleen te doen.